İnsanın mutlu olabilmesi, kendini huzurlu ve mutlu hissedebilmesinin en temel yolu sevgidir. Bu sevginin en önemlisi ise insan sevgisi olarak karşımıza çıkmaktadır. Çünkü insan seven kişi her canlıyı sever, bu durumda insanları sevmeyen kişilerin diğer canlıları sevmesini beklemek de yanlıştır. İnsan sevgisi içinde hoşgörüyü ve diğer insanlara karşı anlayışlı sıcakkanlı olmayı barındırır. Bir toplumun fertleri birbirlerini sevmiyorlarsa o toplumun sosyal anlamda gelişmesi ve dayanışma içinde olması beklenemez. Bir insanın sahip olması gereken en önemli özellik insan sevgisidir. Çünkü insan seven kişilerden hiç kimseye kötülük gelmez. İnsan sevmek insanlar arasında ayrım yapmamak tüm insanları hoşgörü ile kabullenmek demektir. Bu sevgi hem bireyleri hem de toplumları yüceltir ve toplumsal bağların kuvvetlenmesinde insanlara yardımcı olur. Dünya üzerindeki en üstün canlı olan insanlar bu özelliğe zeki olmalarından dolayı erişebilmişlerdir. Diğer canlılar ile insanlar arasındaki en önemli fark düşünme ve hayal kurma yeteneğidir. Diğer canlıların da elbette kısıtlı bir düşünme yetisi vardır fakat insanlar çok daha fazla miktarlarda ve analitik olarak düşünce gücünü kullanabilir. Sevgi de insanların diğer canlılar ile farklı olan bir diğer özelliğidir. İnsanların dinleri, ırkları ve dilleri farklı olabilir fakat sevgileri ortaktır...İnsanlar doğar doğmaz annesine olan sevgisiyle dünyada yer edinir. Sevgi insanın doğasında vardır. “Yaratılanı severim yaratandan ötürü” sözü İslam dininde yer etmiş bir sözdür. Bu sözde anlatılmak istenen tüm insanlığın tanrının bir ürünü olduğu ve bu sebeple kutsal olduğudur. Seven, gülen, ağlayan, mutlu olan, üzülen kompleks bir canlı olan insan çok özeldir. SIFIR TL SEVGİ SEVGİ: Canlıdan canlıya geçen sıcak bir iletişimdir.Doğayı, insanı, ailemizi, vatanımızı ve daha bir çok şeyi severiz. Her insanın, hatta tüm canlıların sevgiye ihtıyacı vardır. Bana göre bir insana vereceğimiz en büyük ceza onu sevgisiz bırakmaktır. Bazen korkarız sevmekten, sevilmemekten,karşılığını bulamamaktan. Bazen sevgi bir gülümseme,bazen merak etme,bazen hissetmektir.Sevdiğimiz birinin bize ihanet etmesi ne kadar da acı verir bize. Sevgi karşılıklıyken,tüm dünyayı kurtaracağımızı düşünürken araya ihanet girdiğin de aslında bu duygunun hiç var olmadığına inanırırz. Ama her zaman yeni bir başlangıç tekrar sevmek,ümitlenmektir,hayata bağlanmaktır. Sevgi bir ışıktır.Sevmediğimiz bir işte mutlu olabilir miyiz; ya da ne kadar başarılı olabiliriz? Sevgisiz bir ailede büyüyen çocuk ne kadar başarılı olabilir, ne verebilir bu topluma? Küçük bir gülümsemeyle başlayan bu sımsıcak hissi neden yaşamayalım? Hayata ilk önce kendimizi severek başlayalım.Hiç çözülmez gibi görünen sorunlar Sevgi olduğu zaman kolayca üstesinden geliriz. Ben kendi adıma sevgi olmayan bir toplumda yaşamak istemiyorum.Hayata ilk kendimi severek başlıyorum. Dilerim tüm dünyada savaşın düşmanlığın yerini sevgi alır. Tüm temennim kalorisi olmayan sıfır ytl,bu hissi ilk önce kendimizde kaybetmeyelim. bir kıyıdan baktım dünyaya ellerimde tuz, avucumda sedef bir mavilik, bir açıklık özgürlük hasreti yüreğime vuruyor nerede, nerede insanlar? dünyayı güzellik kurtaracak bir insanı sevmekle başlayacak herşey o üzüntü birden gelir yağmurlu havalarda yeniden kurarım dünyayı ben kederlerle kimseler aşık değil mi bu şehirde dünyayı güzellik kurtaracak bir insanı sevmekle başlayacak herşey hava, martılar, ışıklı şehir sarhoş ediyor beni yosun kokusu hilesiz kucaklamak istiyorum dünyayı, şehri ve seni dünyayı güzellik kurtaracak bir insanı sevmekle başlayacak herşey **söz: zülfü livaneli (sait faik öyküleri üzerine) İçimizdeki insan sevgisi İnsan sevgisi ile dolu olduğumuza inanırız genelde. İnsan sevgisi nedir? Başka bir şeyle karıştıyor olabilir miyiz? İnsan sevgisi insana tahamül değildir ama onuda içinde barındırır. İnsanı görmezden gelmek değildir ama hataları görmezden gelmek olabilir. İlgiyle dinlemek, sorunları paylaşmak olabilir ama tek başına bu da sanki yeterli değil. Yalnızlığımızı, içimizdeki huzursuzluğu unutmak için başkasıyla igilenmek de değildir sanırım. İçimizdeki insan sevgisi başkasına zarar verme duygusundan uzak olmak da değildir. Başkalarının hakkını, hukukunu savunmayı barındırabilir ama bu insan sevgisi ile direk bağlantılı olmak zorunda değil ,bu olsa olsa bir sonuç olabilir ve hak severlik insan sevgisi dışında başka kaynaklardan besleniyor da olabilir. Nedir öyleyse ? Kişiyi sevmek ya da sevmemek sizin elinizdedir. Ama “İnsan” olmak için insanı sevmek durumundayız. "Her zaman istenebilecek ve bazen elde edilebilecek bir şey varsa, O da insan sevgisidir." demiş Albert Camus. İnsan sevgisine her zaman ihtiyacımız var. Fakat insanları sevdiğimiz ölçüde sevileceğimiz gerçeği karşısında yapabilecek hiçbir şeyimiz yok. Hintli bir adam suda bata çıka ilerlemeye çalışan bir akrep görür. Onu kurtarmaya karar verir ve parmağını uzatır ama akrep onu sokar. Hintli tekrar akrebi sudan kurtarmaya çalışır ama akrep onu tekrar sokar. Yakınlardaki başka birisi ona, onu sürekli sokmaya çalışan akrebi kurtarmaya çalışmaktan vazgeçmesini söyler. Ama Hintli adam şöyle der: "Sokmak akrebin doğasında vardır. Benim doğamda ise sevmek var. Neden sokmak akrebin doğasında var diye kendi doğamda olan sevmekten vazgeçeyim?" Sevmek karşılıksızdır. “İnsan Sevgisi” de karşılıksızdır. Hiçbir amaç gütmeden sevmeliyiz. İster “Yaratılanı severim, yaratandan ötürü.” dersin, istersen “Seviyorum çünkü sevmek beni mutlu kılıyor” dersin, istersen de “Hiçbir sevgi karşılıksız kalmaz.” inancıyla seversin. Sonuç olarak; “Seversin, sevilirsin. Sevmiyorsan bu dünyada ne edersin?”
Paz Ağus. 21, 2016 11:42 pm
